Ławka z PRL-u

Ławka ta przez ostatnie lata za szopą Babci stała i marniała, dziś z WD-40 ją odnowiłem. Dobrze, że w porę się tam zjawiłem. Nawet desek już nie miała, potencjał swój marnowała. Dawniej przez kilka pokoleń używana, później niestety zapomniana. Ostatnio robiąc porządki u Babci w krzakach ją znalazłem i zaraz sobie przypomniałem jak dawniej na niej z dziadkami przesiadywałem. Śladami sentymentalnych wspomnień przejrzałem stare fotografie i jakże miło byłem zaskoczony gdy znalazłem kilka zdjęć owej ławki na której za dziecka nie raz siedziałem. I tak postanowiłem, że zrobię Babci niespodziankę i na nowo zrobię tą ławkę. Mimo, że się nie znam i profesjonalnym sprzętem do piaskowania nie dysponuje to jak umiałem tak się postarałem. Z Babci opowieści się dowiedziałem, że ta ławka to dawna peronowa ławka z PRL-u , jest w naszej rodzinie już około 50 lat. A przyniósł ją do domu dziadek, który dostał ją od brata pracownika kolei. Taka pamiątka z dawnych czasów, która pamięta piękne chwile mojej rodziny. Dwa tygodnie pracy i taki świetny efekt z którego jestem zadowolony. Oj ciężko było zdrapać te wszystkie warstwy farby. Przy odkręcaniu starych śrubek pomocny był preparat WF-40. Po zdrapaniu warstw farby i wyszlifowaniu całość została spryskana wd-40 aby pozbyć się rdzy i zapobiec dalszej korozji. Następnie nogi zostały pomalowane. Kolejno przygotowałem deski, zostały pocięte, wyszlifowane i pomalowane impregnatem do drewna. ( Nie obyło się bez małych problemów gdzie w starej pilarce do drewna babci tarcza była już stępiona i trzeba było wymienić, a że śruba tak trzymała to odrobina wad-40 i tu się przydała. ) Na koniec gotowe już deski zamontowałem na na nogach ławki. Teraz postawiona w tym samym miejscu co przed laty. Wspólnie z Babunią na niej siedzimy i wspominamy.